Portaalsite voor de échte zeeaquariaan

Zoeken op de site

Ciliaten en koraalsterfte.

De laatste jaren is het aantal koraalziektes enkel maar toegenomen (Peters 1997, Harvell 1999, Green and Bruckner 2000, Harvell 2001, McClanahan 2002, Sutherland 2004)


Meer lezen? Open bijlage.

Artikel van de hand van Dr. Keshavmurthy vertaald door Ivan Baeten.

Bijlagen:
Bewaar het bestand Ciliaten_en_koraalsterfte.pdfCiliaten_en_koraalsterfte.pdf[ ]250 kB

Rifvoeding: bacteriën. (The Food of Reefs)

 

 

Origineel artikel door Eric Borneman; inleiding en vertaling door Ivan Baeten

Inleiding tot het artikel

Typisch aan onze hobby is dat we geconfronteerd worden met een zeer complex samenspel tussen een stukje natuur en allerhande ondersteunende apparatuur en middeltjes die door de mens in de loop der tijden zijn ontwikkeld. Het begrijpen van de natuurlijke processen vergt immense inspanningen, niet alleen van de hobbyist maar ook van wetenschappers. Beiden hebben hun methodes om de mysteries die zich afspelen in onze zelf gecreëerde minibiotopen te ontdekken en verklaren. Soms leidt deze zoektocht tot een trend die al dan niet op termijn bestendigd wordt in de standaardaanpak van aquariumonderhoud. Recent hebben we nog maar weinig grote evoluties meegemaakt. Vernieuwingen zoals het gebruik van eiwitafschuimers en kalkreactoren, waarvan de introductie een enorme impact hebben gehad op de hobby, zijn voorlopig niet meer aan de orde. LED-verlichting bijvoorbeeld heeft nog geen doorbraak kunnen realiseren en wordt misschien nooit een commercieel succes nu er concurrentie op komst is in de vorm van plasmaverlichting. En toch zijn ze er nog: kleinere trends die zichtbaar worden op verschillende internetfora. Eén daarvan is het frequent toevoegen van bacteriën als voeding voor de koralen. Bacteriën hebben vroeger al een rol gespeeld in trends en/of blijvende technieken zoals het gebruik van levende steen als huisvesting en de wodka-methode als koolstofbron voor bacteriën. Nu blijken meer en meer aquariumliefhebbers ze op de menukaart te zetten. Trend of geen trend, de relatie tussen koralen en bacteriën blijft onveranderd. Daarom bieden we u nu dit artikel aan van Eric Borneman dat een licht werpt op het belang van de bacterie in het algemeen en meer specifiek hun plaats binnen onze hobby.

 

Er zijn maar weinig onderwerpen die meer opschudding hebben veroorzaakt dan de discussies over bacteriën. Microben vormen zonder twijfel de grootste levende biomassa in bijna alle ecosystemen en dus ook in rifaquaria. Voor de meeste hobbyisten zijn bacteriën een grote onbekende en waarschijnlijk met reden. Toch hebben de aquariumliefhebbers een vermoeden dat ze te maken hebben met een grote en diverse groep organismen. Als er aan bacteriën gedacht wordt is het meestal in termen van filtermechanismen (nitrificatie en denitrificatie) of als mysterieuze bacterie-infectie die lelijk kan huishouden onder het vis- en koraalbestand in menig aquarium.

In dit artikel wordt kort ingegaan op de rol van bacteriën in zeewater via voorbeelden en analogieën, gevolgd door hun rol in de voedselketen.

Introductie: microbiële ecologie

Bacteriën zijn de oudst levende organismen op aarde en verschenen 3.5 tot 4 miljard jaren geleden voor het eerst.  Ze waren de enigste levensvorm voor minstens een miljard jaren. Het leven zoals we dit nu kennen zou zonder bacteriën niet mogelijk zijn geweest. De eerste bacteriën lagen aan de basis van globale geochemische cycli die de Aarde leefbaar maakten en hebben geleid tot de evolutie van eukaryotische organismen (eukaryoten zijn organismen die chromosomen bevatten, zoals planten en dieren, maar ook bijvoorbeeld schimmels).

Vandaag de dag vinden we geen milieus terug op Aarde die bacterievrij zijn. Ze zijn klein en slechts enkele soorten zijn zichtbaar met het blote oog. Vanwege de grote diversiteit zijn er maar enkele bacteriesoorten goed gekend. Deze die goed gekend zijn, zijn gerelateerd aan de  volksgezondheid of worden gebruikt als bacteriële ‘proefdieren’ in modellen voor andere systemen. Waarschijnlijk is de meest algemene en verschrikkelijk eenzijdige manier waarop mensen in contact komen met bacteriën de media of sensatiepers. Verhalen over ‘killer’ bacteriën en vleesetende microben leiden steevast tot de productie van antibiotica, antibiotische zepen, lotions en aanverwanten om de bacteriën te lijf te gaan.

Relatief weinig bacteriën veroorzaken menselijke ziektes en deze die het doen zijn veelal opportunistische pathogenen. Ze kunnen aanleiding zijn tot ziektes maar enkel als de omstandigheden het toelaten. Het overgrote deel van bacteriën zijn onschuldig en/of nuttig. Hobbyisten zien de bacteriën best als dingen die altijd aanwezig zijn, overal, op elk oppervlak maar niet problematisch. Een praktische analogie is misschien deze met de ‘borstelwormen’. Voor langere tijd hebben aquarianen borstelwormen aanzien als verschrikkelijke dingen die je beter kon verwijderen. Vallen en andere apparatuur werden verkocht om deze probleemdieren aan te pakken. Uiteindelijk leerden meer en meer hobbyisten de ware aard kennen van deze wormen, beseffend dat ze niet schadelijk waren. Er zijn wel enkele uitzonderingen die problematisch kunnen worden onder bepaalde omstandigheden zoals bvb. de Hermodice carunculata in combinatie met gorgonen en softkoralen. Hetzelfde geldt voor bacteriën: er zijn massa’s onschuldige soorten, vele nuttig en slechts een paar zorgen voor serieuze problemen onder bepaalde omstandigheden bij bepaalde organismen.

Neem als voorbeeld een steriele cultuur of de steriel omstandigheden in een operatiekamer. Iedereen die ooit heeft geprobeerd een fytoplanktoncultuur op te zetten in steriele omstandigheden weet hoe moeilijk dit is. Zelfs chirurgen actief in operatiekamers gebruiken meerdere technieken om een hoge graad van steriliteit te garanderen. Ondanks de verschillende maatregelen komen ziekenhuisinfecties frequent voor. De oorzaak van deze infecties ligt niet bij een enkele bron; het immuunsysteem van de patiënt is vaak op meerdere vlakken aangetast. Bacteriën zijn alom tegenwoordig en verschijnen dan ook snel in een omgeving zoals een ziekenhuis met zijn aangepaste omgevingscondities voor de patiënten.

We eten bacteriën met elke bijt die we doen tijdens een maaltijd. We zijn bedekt in bacteriën. De bacterie, Escherichia coli, heeft ertoe bijgedragen dat er enorme vooruitgang werd geboekt in alle domeinen van de biologie en is deels verantwoordelijk voor bepaalde processen in ons spijsverteringssysteem. Desalniettemin associëren de meeste mensen waarschijnlijk E. coli met de zeldzamere pathogene bacteriestam die vaak prijkt op de voorpagina van nieuwsbladen. We zijn duidelijk de ganse tijd omgeven door bacteriën zonder nadelige gevolgen. In de meeste gevallen ontstaan ziektes enkel omdat de omgevingsomstandigheden of de situatie van het slachtoffer dit toelaten. Hetzelfde zien we in zeewatermiddens.

Bacteriën in zeewater

Alhoewel er soorten zijn die onderworpen werden aan studies, blijven maritieme bacteriën haast onbekend. Hun ecologische rol wordt vaak geminimaliseerd en veronderstellingen zijn vaak gebaseerd op intenser bestudeerde modellen van op land voorkomende systemen. Ze zijn echter  in vele gevallen groter in aantal en van groter belang dan hun ‘landgenoten’.

Het werd duidelijk dat er werk moest gemaakt worden van de maritieme microbiologie om een beter inzicht te krijgen in koraalriffen. Uit analyses van de literatuur blijkt dat dit ook gebeurde.

Allereerst de studie rond de dynamiek van voedingsstoffen die noodzakelijkerwijs rekening diende te houden met processen waarbij bacteriën van de zeebodem (bentisch) betrokken zijn

Ten tweede de observatie en erkenning van maritieme ziektes resulterend in massale sterftes met als mogelijke oorzaak bacteriën

Ten derde, het bestaan van ontelbare verbanden  in de microbiële voedselketen die vele soortengroepen omvat, gaande van larven tot grote ongewervelden, waarbij bacteriën een significante link vormen

Als vierde, bacteriën vertekenden resultaten van biologiestudies. Neem als voorbeeld de koraalstudies: de slijmlaag aan de buitenzijde bevat zoveel bacteriën dat, wanneer wetenschappers deze niet eerst wegspoelden, de meetresultaten een vertekend beeld gaven vanwege de aanwezigheid van deze actieve en productieve oppervlakte flora.

Ten slotte, het werd moeilijk om het belang van de aanwezigheid van bacteriën te negeren daar het duidelijk werd dat er intense dynamische interacties bestonden tussen organismen en bacteriën.

Het bestrijden van “stip” in rifaquaria.

Erg veel mensen die een vorm van stip in de bak hebben grijpen naar middelen zonder te weten wat de werking van het “medicijn” zal zijn op de stip of op de bewoners van het aquarium. Omdat men vaak relatief snel moet handelen is de voorbereiding niet ideaal en meestal zijn de juiste materialen niet voorhanden. Sommigen van ons zoeken via het internet nog snel wat informatie op en gebruiken dit vervolgens als leidraad ter bestrijding van de stip.
Het internet is een schitterend medium. We kunnen enorme hoeveelheden informatie met elkaar delen, maar helaas is een redelijk groot deel van de informatie die we vinden niet volledig maar helaas ook vaak niet correct. Daarom doen velen maar wat en gaan de discussies vaak over risicovolle behandelingen terwijl men de basis maatregelen bij het bestrijden van stip nog wel eens vergeet. Daarom zal ik in dit stuk mijn ervaring en mening delen in de hoop dat het enkele mensen zal tegenhouden agressieve medicamenten in hun rifbak te gebruiken. Verwacht niet dat dit artikel een volledige handleiding is ter bestrijding van parasitaire aandoeningen. Het is enkel bedoeld om enkele veilige basis maatregelen te noemen die stip tegen kunnen gaan, of helpen voorkomen.
Wat is stip eigenlijk?
Witte stip is een naam die wij Nederlandstalige hebben gegeven aan de parasieten in zowel zoetwater als zeewater welke witte plekjes veroorzaken op de lichamen van onze vissen. In zeewater onderscheiden we 2 soorten stip namelijk:
1- Oodinium ofwel fijne stip (dinoflagelaat), minder dikke celwand dan Cryptocarion dus nog gevoeliger voor uv-c. Snelle levenscyclus dus snelle verspreiding.
2- Cryptocarion ofwel grove stip (ciliaat/trilhaardietrje)
Sommige bronnen hebben het over 3, 4 of zelfs 5 stadia voor deze beiden parasieten, voor ons zijn er echter maar 3 van belang namelijk;
1 Vrij zwemmende larve stadium (maximaal 1 dag opzoek naar gastheer)
2 Recent vastgezette larve stadium (leeft 3-7 dagen op de vis, laat los en gaat op de bodem naar volgende fase)
3 Volwassen (deelbare) stadium (leeft langer op de bodem waar het zich vermenigvuldigd)

 
De preventieve bestrijding:

Een gezonde vis heeft een goed werkend immuun systeem en de daarbij horende goede slijmhuid. Dit zorgt ervoor dat de meeste parasieten niet de kans krijgen zich massaal te vermenigvuldigen doordat de vis zelf of met behulp van andere dieren de parasieten wel weer kwijtraakt. Helaas hebben dieren in onze kleine aquaria een bijna continue blootstelling aan parasieten doordat er in veel aquaria een cyclus is van parasieten welke niet word doorbroken. De bestrijding kan dan ook worden toegespitst op een specifiek stadium van de parasiet. Foto van Dejardini met stip met dank aan RudyC.

Maar het belangrijkste is misschien wel het goed (lees vaak en afwisselend) voederen van onze vissen. Hierdoor hebben de dieren genoeg energie om te vechten tegen de parasieten. Het gebrekkig voeren van onze dieren kan indirect ook al een oorzaak zijn van een stipuitbraak.

Visaquaria hebben door onderlinge agressie bij het inbrengen van nieuwe dieren vaak last van stip. Desondanks verliezen zij veel minder dieren aan stip dankzij het vaak betere voerbeleid.                            
Vissen zijn immers erg tolerant voor vervuild water en dus word er meestal veel meer gevoerd, wat resulteert in stevige dieren met genoeg reserves.
Een quarantaine bak is natuurlijk de meest ideale tussenstap voor een nieuw aangekochte vis of een ziek dier. Het dier kan met medicijnen worden behandeld zonder dat het hele aquaria en vooral de organismen in het levend steen hier last van hebben. De vis in de quarantaine bak kan goed worden geobserveerd en desnoods kan er snel worden ingegrepen. Dit in tegenstelling tot een zieke vis in een volledig ingericht aquarium, welke vaak niet te vangen is.
Een quarantaine bak kan erg simpel zijn, voor vissen tot een lengte van ongeveer 10 cm is meestal een 50 liter aquarium perfect geschikt. Zorg dat de zijwanden donker zijn geschilderd zodat het dier de illusie heeft niet in open water te zwemmen maar bij het rif is. Enkele pvc buisjes of een kapotte bloempot kan als hol worden gebruikt zodat de vis wat rust krijgt en zich kan terug trekken. Doordat de vis geen andere bewoners ziet zal deze namelijk continu denken dat er gevaar dreigt, en alle andere dieren ook in het rif verstopt zitten.
Een klein (water of lucht) pompje voor de stroming en een klein verwarmingselement zorgen voor de juiste temperatuur en waterbeweging (=zuurstof). Bij een behandeling met medicijnen is een biologisch filter vaak af te raden, er kan in dergelijk kleine quarantaine bakjes het best gewoon veel ververst worden. 50% per dag is meestal dan wel nodig, medicijnen moeten dus ook worden nagedoseerd. Indien de vis nieuw is aangekocht en nog geen uiterlijke ziekte verschijnselen vertoont is behandeling nog niet nodig en kan het aquarium mogelijk meedraaien op het grote aquarium. Dit zorgt ervoor dat de nieuwe vis went aan de watersamenstelling en het aangeboden voer. De nieuwe vis komt zo weer op kracht en kan enkele weken later fitaal in het grote aquarium worden losgelaten. Dergelijk gewende dieren overleven veel vaker en zorgen voor minder uitbraken van parasieten.
Toch een uitbraak?

Medicijnen als methyleen-groen, kopersulfaat, formaldehyde en waterstofperoxide zijn in moderne rifaquaria eigenlijk niet meer gebruikelijk, deze middelen zijn niet alleen slecht voor de parasieten, ook voor koralen en veel leven dat in ons levend steen zit. In veel gevallen zorgt een dergelijke behandeling voor een beschadigd evenwicht in het aquarium met vaak grote sterfte op korte of lange termijn binnen het lagere dieren bestand. Voor de vaak aanbevolen temperatuur verhogingen, of zoutgehalte verlaging geld hetzelfde, vaak slechter voor de koralen dan de parasieten.
Toch kan er gelukkig ook veel gedaan worden zonder dat er eerder genoemde medicamenten gebruikt hoeven te worden. De bekendste is misschien wel het gebruik van knoflook. Het wordt zowel fijn geperst of als hele teen in de bak gehangen als ook door het voer gemengd. Ondanks dat algemeen bekend is dat (knof)look een kiemverdrijvende werking heeft betwijfel ik of het wel een groot verschil maakt in de bestrijding van stip. Maar het spreekwoord: “Baadt het niet, schaad het niet”. zal hier zeker op gaan.
UV-C licht is bijzonder nuttig gebleken bij het voorkomen en beperken van uitbraken van parasieten met een vrij zwemmend stadium. Over het algemeen worden in de literatuur erg hoge wattages aanbevolen, met de opmerking erbij dat lagere wattages geen zin zou hebben. Veel ervaringen hebben inmiddels anders bewezen. Een uv-c lamp van 5 tot 10 watt kan al veel doen tegen een uitgebroken stip epidemie in een klein rifaquarium. Veel aquaria merken al voorruitgang bij minder dan 1 watt uv-c per 100 liter water. In onze overbezette rifaquaria is 2 a 3 watt per 100 liter wellicht een betere richtlijn. Wel moet er worden nagestreefd de juiste doorstroomsnelheid te hebben. Bij te snelle doorstroom worden vrijwel alleen de algen gedood. Een parasiet heeft namelijk een grotere blootstellingtijd nodig dan een algje om gedood te worden. Een te trage doorstroom de capaciteit van de lamp niet volledig word benut. Over het algemeen kan het beste het advies van de fabrikant worden aangehouden. Indien dit onbekend is, vermenigvuldig dan het wattage met 50 tot 100, de uitkomst is dan een goede richtlijn voor de doorstroming in liters/uur. Als laatste moet de leeftijd van de lamp ook niet worden onderschat, jaarlijks vervangen blijkt zeker nodig.

Ozon kan dezelfde functie als uv-c hebben, namelijk het doodbranden van parasieten, wel zijn daar behoorlijk hoge dosissen voor nodig en daaraan word de hele bak blootgesteld. Gebruik dit altijd voorzichtig.
Een andere erg goede maatregel tegen een stip uitbraak is het verwijderen van de bodembedekking. Hierop hebben zich de gehechte stipparasieten vastgezet. Door de bodem te verwijderen en de bodem in de bak daarna enkele weken goed schoon te houden verminderd men de kans op een zware uitbraak vaak behoorlijk. Zeker in combinatie met een uv-c lamp is dit de beste methode die vrijwel altijd werkt. Wel zit de vis nog vol parasieten, indien deze genoeg kracht heeft de eerste week door te komen (stadium op de vis duurt voor cryptocarion max. 7 dagen) zal deze het hoogst waarschijnlijk wel redden omdat de cyclus voor her besmetting wordt onderbroken.
Tips voor het verwijderen van de bodem.:
Hevel de bodem er zo volledig mogelijk uit zonder veel stof op te dwarrelen. Wil je het zand bewaren om enkele weken later er weer terug in te brengen denk er dan even over na hoe je dit het beste kunt bewaren! (fijn zand is duur!)
Hevel je het zand in een ton dan kun je het daarin mooi wassen met het meegehevelde water uit de bak. Je zou ook osmose water kunnen gebruiken, het zand zal er alleen maar schoner van worden maar het kan voor meer afsterven van micro leven
in de bodem zorgen. Vervolgens kun je het rustig enkele weken bewaren indien je het in schoon aquariumwater bewaard en dit op temperatuur houd. Liefst ook af en toe verdampt water aanvullen om het zoutgehalte enigszins normaal te houden.

Zorg ook voor stroming/beluchting zodat het niet gaat rotten. Heb je een dikke laag zand in de bewaarbak/emmer roer het zand dan elke week een keer door zodat er niet alsnog zuurstof loze ruimtes in de bodem ontstaan.

Een 2e optie is om het zand indien je dit grondig hebt gewassen te laten drogen. Doe dit wel in een bak waar onderin gaatjes zitten zodat al het water eruit kan lopen (een grote handdoek of filterzak werkt ook perfect). Hierna kun je het lang bewaren. Nadeel is dat leven dat toch nog in het zand is blijven zitten afsterft en bij her ingebruikname kan dit voedingstoffen aan de bak weer afgeven, fosfaat opbouw in substraat (zand en steen) is een grote oorzaak van rode flap (cyano). Regelmatig bodembedekking uit de bak halen en spoelen is dus nooit onverstandig.

 
 Foto: Germain Leys Anampses chrysocephalus & Paracanthurus hepatus.  

Conclusie: Gebruik geen medicijnen in een aquarium met koralen, hevel de bodem er zo voorzichtig mogelijk uit (stroming tijdelijk uit), en plaats een uv-c lamp. Voer vaak en afwisselend.
  

Acclimatisering van nieuwe dieren en het verminderen van agressie.

Of het nu gaat om een mens, kat of een vis, allemaal moeten we acclimatiseren indien we na een gestrest transport in een nieuwe omgeving komen. Omdat we weten dat sommige dieren speciale eisen stellen aan hun onderkomen denken we voor een aankoop na over de houdbaarheid van het dier en de eventuele extra voorzorgsmaatregelen die getroffen dienen te kunnen worden. Helaas is onze voorbereiding zelden zo goed als dat eigenlijk zou moeten. 
                                           
                                          Foto: Bas Arentz : koraalklimmer Oxycirrhites typus
Omdat dit onderwerp relatief breed is zal ik hierna alleen ingaan over acclimatisatie bij vissen. Daarom kort wat info over anderen dor ons veel gekocht diergroepen:
Kortweg geld dat kreeftachtigen en koralen transportwater minder vervuilen waardoor deze meestal niet op een erg verlaagde pH (zuurgraad) aankomen. Ook worden deze dieren in tegenstelling tot vissen meestal niet op verlaagde zoutgehaltes gehouden in winkels en groothandels waardoor dit ook minder problematisch is. De temperatuur kan dan nog wel behoorlijk verschillen. Ondanks het hiervoor genoemde dient het aan te bevelen o.a. kreeftachtigen en egels altijd langzaam over te wennen. Deze dieren zijn uiterst gevoelig voor plotselinge veranderingen. Koralen worden over het algemeen niet over gewend. Toch zou dit zeker niet slecht voor ze zijn, de vraag is alleen of ze niet beter af zijn op een plek waar er meteen weer voldoende stroming is zodat het koraal weer kan ”ademen”.
Bij vissen moeten we ook per dier afvragen wat de risico’s zijn van het inbrengen van dit dier in de zijn nieuwe omgeving. Ervan uitgaande dat het dier goed (donker) verpakt word in voldoende water (evt. met zuurstof) zal het dier levend op de plek van bestemming aankomen. Op het moment dat we een dergelijk dier in ons aquarium los zullen laten heeft deze een aantal enorme problemen:
1-      Het dier moet wederom wennen aan de nieuwe water eigenschappen. Hierdoor zal de vis extra stres hormonen uitscheiden.
2-      De al aanwezige dieren hebben al een territorium en deze zullen de nieuwkomer vaak niet meteen welkom heten (denk aan onderlinge onverdraagzaamheid tussen o.a. lipvissen, keizers, dokters etc.). Dit heeft het gevolg dat het dier nog meer stres hormonen uitscheid.
Het probleem van de stres hormonen is dat aanwezige vissen dit “ruiken” en zij zullen de nieuwkomer verdringen met meer enthousiasme dan zij normaal doen.
De oplossing bestaat helaas niet, elke vis is anders en elke bak waar deze in komt is ook geheel anders. Wel zijn er een aantal trucjes om het een heel stuk makkelijker te maken.
Een aantal ervan zullen we kort behandelen:
Agressie door territoria verdediging is zonder twijfel de voornaamste doodsoorzaak in particuliere zeewateraquaria, de onderlinge gevechten leveren meer stres op en verhogen de kans op ziektes.
Een aantal voorwaarden tegen overmatige agressie:
-          Nadenken voordat men het dier koopt, wat is de verwachte reactie van de huidige bezetting? Stipgevoeligheid? Komt deze gemakkelijk aan het eten? Speciale voeding/discipline nodig?
-          Voldoende schuil-/slaapplaatsen,
-          Rifformaties die ervoor zorgen dat vissen niet continu in elkaars gezichtsveld hoeven te zwemmen (pilaren). Zorg ook voor voldoende zwemruimte
-          overmatig voederen, territoria zijn er om voedsel voorziening zeker te stellen en langdurig massaal voeding maakt de vissen minder bang het aanbod te moeten delen.   
                                           
                                           Foto: Bas Arentz. 
-          Bijna al onze vissen zoeken een plek voor de nacht op het moment vlak voordat onze lampen uitgaan. Als de nieuwe vis een uurtje voordat de lampen uitgaan word ingebracht dan is het meestal maar 1 uurtje vechten. Daarna zullen de vissen gaan slapen en heeft de nieuwe bewoner tijd om tot rust te komen, erg vaak gebeurd het dan dat deze de volgende dag nauwelijks meer word aangekeken. Indien een vis in de ochtend ingebracht word is de kans groot dat deze de rest van de 1e dag word achter na gezeten.
-          Een van de meest effectieve manieren is om een hoek van het aquarium voor de nieuwkomer af te scheiden met een glasplaat of een stuk kunststof gaas. De nieuwe vis kan hierin rustig wennen aan het water en aan het uitzicht. Ook de nieuwe vissen kunnen er niet bij en zij zullen zelfs vaak deze hoek daarna niet meer als hun territorium zien indien dit lang genoeg is afgeschermd (meerdere dagen).
-          In sommige gevallen zou ook een spiegeltje kunnen helpen om de agressie van bepaalde bewoners af te leiden op hun eigen spiegelbeeld. Houd dit wel goed in de gaten want sommige vissen gaan hierdoor helemaal door het lint.
De druppelmethode:
Door vanuit het aquarium water in de transportzak te laten lopen zal het water in de zak langzaam de eigenschappen van het aquariumwater overnemen. Wel moet minimaal 4 keer het volume van het transportwater erdoor lopen voordat de watereigenschappen enigszins gelijk zijn. Het is het beste als we van te voren enkele metingen doen van zowel het transportwater als het water van het aquarium zodat we een goed beeld hebben van het verschil. De parameters zoutgehalte, temperatuur en zuurgraad zijn de belangrijkste. Overwennen hoeft niet altijd lang te duren.
Zoutgehalte/dichtheid: Indien de dichtheid (normaal ongeveer 1.024) maximaal 0.004 verschilt dan volstaat een uurtje wel. Maar bij verschillen van 0.010 of zelfs 0.015 (dat komt voor ja!) is het aan te bevelen er meerdere uren over te doen.
Temperatuur is voor koudbloedige ook niet iets wat we mogen vergeten, daarom hebben we voor transport ook tempex dozen. Tijdens het over druppellen kunnen we het beste zorgen dat de zak/emmer niet op een koude ondergrond staat. Dan krijg je de temperatuur namelijk nauwelijks omhoog.
De zuurgraad (pH) is wellicht nog de belangrijkste, en ook de meest ingewikkelde. Hier kan het overwennen juist een nadeel zijn! Het transport water zit vaak vol met ammonium, maar omdat door CO2 uitademing ook de pH laag is, heeft dit geen groot gevaar. Maar als we door middel van beluchten/overdruppelen de pH verhogen dan zal de ammonium deels worden omgezet in het extreem giftige ammonia. Ondanks dat we er dus dezelfde volume schoonwater bij hebben gedaan kan dus toch het water plotseling extreem verslechteren.

                                          
                                          Foto: Bas Arentz.

Ook hier is wat aan te doen, zorg dat de vissen 2 dagen voor transport niet worden gevoederd, in het bijzonder voor langere transporten. Omdat we dit meestal niet in de hand hebben is dit meestal geen optie, als we nu toch wat willen doen aan dit gevaar dan zouden we een extra quarantaine aquarium neer kunnen zetten met water uit het hoofd aquarium. Vervolgens kunnen we de pH van dit water met CO2 gas verlagen tot de zelfde waarde als dat van het transportwater. (CO2 gas uit de fles van de kalkreactor heel kort met luchtsteentje in de quarantaine bak laten borrelen en de pH is snel omlaag). Evt. kan hierin ook snel met wat extra osmose water het zoutgehalte verlaagd worden. Zodat de vis zo zonder verder overwennen in deze bak kan. Helemaal ideaal is het om deze bak daarna langzaam op het aquarium te kunnen laten doorlopen. Ook kunnen we de nieuwe vis hier rustig laten bijkomen en aan onze eigen voersoorten wennen. Is de vis vervolgens enkele weken later dik en gezond dan kan deze met 1 keer scheppen het hoofdaquarium in. Dit zonder de chemische stres van de waterkwaliteit, gewend aan het gerommel dat de verzorger voor de bak doet, en er is nauwelijks transport stres geweest. Je zult zien dat deze vissen heel veel sneller hun plekje in het aquarium vinden en sneller voor zichzelf zullen opkomen.
Ik hoop dat bovenstaande tips het leven van enkele vissen in de toekomst kan sparen, ik ben er zelf genoeg verloren en heb er dan ook veel van geleerd. Veel succes en plezier met uw volgende aankoop alvast!
Inloggen Registreren

Uw account aanmelden

Gebruikersnaam *
Paswoord *
Onthoud mij

Account aanmaken

Velden met een sterretje (*) zijn verplicht.
Naam *
Gebruikersnaam *
Paswoord *
Herhaal paswoord *
E-mail *
Herhaal e-mail *

Foto van de maand

Centropyge Foto Tanne Hoff

De halloween heremietkreeft Ciliopagurus strigatus
in het aquarium van Stefaan Fabri

Foto: Patrice Cornelis