Portaalsite voor de échte zeeaquariaan

In mijn voortdurende zoektocht naar informatie over zeezouten heb ik weer een paar artikelen gevonden/gekregen, die het lezen waard zijn.
In onderstaand artikel heb ik de inhoud van die artikelen vertaald en enigszins samengevat.
Robert Baur ¹) heeft in 2002 een aantal zouten onderzocht en de gangbare parameters zoals KH, Magnesium, Calcium en oplosbaarheid vergeleken.
Hij loste voor de test 1.67 kg zout op 50 liter osmose water (T=25º C). Voor het mengen gebruikte hij een 3000 l/h pomp. Voor het toevoegen van het zout voegt hij ook nog met CO2 verzadigdwater toe (mineraal water kan ook), om de pH wat te laten zakken. Dit zou het vormen van aanslag in het vat voorkomen.
De zouten vertonen op een paar waarden na niet veel verschil. Red Sea en Tropic Marin hebben een wat laag Calcium gehalte, maar met het gebruik van een kalkreactor hoeft dit geen probleem te zijn.
De oplosbaarheid van Crystal Sea Marinemix was slecht. Hij heeft (na overleg met de leverancier) deze troebele oplossing toch in zijn aquarium gedaan en heeft geen enkel negatief effect kunnen zien.
Om de voor en nadelen van de verschillende zouten uit te middelen gebruikt hij 2 of drie zouten door elkaar.
Een ander onderzoek heeft in het “Meerwasser Aquarianer” ²) gestaan.
In dit artikel heeft men zich vooral gericht op de pH van de verschillende zoutoplossingen. Men maakte zich zorgen over verhalen dat de pH van de vers aangemaakte zoutoplossingen zo hoog zou zijn.
Andre Luty bespreekt eerst de verpakking. Die moet goed af te sluiten zijn na opening van de emmer of zak, men zal vaak een grootverpakking gekocht hebben die meerdere keren open gemaakt wordt. Zeezout is erg hygroscopisch en zal gaan klonteren als de verpakking niet goed is afgesloten.
Op de verpakking moet ook informatie staan over de samenstelling van het zout en hoe je het moet oplossen.
Voor het oplossen doet hij de volgende suggesties.
Het water eerst opwarmen tot 25º C, dan het zout er bij doen en niet het water bij het zout doen. Bij het oplossen van zout komt er warmte vrij. Als er nog te weinig water aanwezig is kan het erg warm worden en kunnen bepaalde toevoegingen ontleden.
De meeste met calcium verrijkte zouten willen niet volledig oplossen Dit kan op zich geen kwaad, als het maar niet te veel is. Daar hebben we ten slotte niet voor betaald. Het schijnt geen kwaad te kunnen dit neerslag met het verversingswater in het aquarium te doen.
De grote zorg van de schrijver is de hoge pH van sommige zoutoplossingen.
De normale pH van zeewater is 8.35. Bij een pH van 8.6-8.7 spreken we al van een verhoogde pH waarde en krijgen bepaalde vissen (doktervissen, vleermuisvissen, feeënbaarsjes) al problemen.
Een pH van 8.8-9.0 is al kritisch. De vissen beginnen sneller te ademen, gaan zich schuren. Lagere dieren trekken zich in, kokerwormen verlaten hun koker.
Een hoge pH heeft zeker ook voordelen, het fosfaat lost bv. minder goed op en de afschuimer werkt beter omdat de oppervlakte spanning verandert.
Als men het water enige tijd laat rijpen en lucht doorblaast zal de pH dalen, omdat er CO2 gebonden wordt.
Als men te snel, te veel water ververst met water met een te hoge pH, kunnen een aantal verschijnselen zich voordoen die meestal van korte duur zijn. Zo kunnen de lagere dieren zich intrekken, het water kan troebel worden, lagere dieren kunnen vervellen, vissen kunnen stipachtige verschijnselen vertonen. Deze verschijnselen moeten eigenlijk niet voorkomen, maar zullen zonder nadelige effecten weer snel verdwijnen.
Ernstiger zijn de lange termijn effecten. Bv. plotselinge smeer- of draad-algenvorming, het samentrekken of zelfs loslaten van bloemdieren.
Deze effecten zullen niet optreden als men per keer niet meer dan 10-15% van het watervolume ververst.

Referenties:

¹)  Robert Baur,(april 2002), MeerSalz fürs Aquarium, http://archiv.korallenriff.de

²)  Andre Luty, Salzplauderei, Qualitatskriterien fur den Hobbyaquarianer, Der Meerwasser Aquarianer.

Rien van Zwienen , Secretaris Cerianthus .