Portaalsite voor de échte zeeaquariaan

 Het verhaal begint ergens midden 2004 met de aankoop bij een collega zeewateraquariaan van een steentje met enkele korstanemonen van de Palythoa soort erop. Een mooie aanwinst dat zeer decoratief uitgroeide in mijn aquarium.  

Het korstanemoon verspreidde zich prachtig over enkele stenen; een ware overwoekering werd ingezet en een aantal andere koralen bedreigd. Een nabijgelegen euphilia soort strekte zijn vechttentakels ver uit: een pracht zicht.  

Tot september/oktober 2007 een duidelijke achteruitgang merkbaar werd op ongeveer alle andere koralen in de bak. Al wat kan gemeten worden wordt weer opnieuw gemeten en vergeleken met vorige waterwaarden, doch geen enkele anomalie valt te bespeuren. Maar de koralen gaan verder achteruit. Dan maar wat actieve kool in een wervelbed en daarover filteren. Na een paar dagen vonden alle koralen dat blijkbaar een goede ingreep en gingen er wat beter bij staan.

Ook in die periode begin ikzelf gezondheidsproblemen te ervaren met een loodzware maag, misselijkheid, buikklachten, enz. Achteraf bekeken, manifesteerden die klachten zich vooral enkele uren na een onderhoudsbeurt in het aquarium (bijv. schoonmaken van de voorruit langs de binnenzijde). De huisdokter kan niets vinden. Een maagonderzoek, buikscan en lever echografie wijzen geen enkele oorzaak aan.  

Begin december 2007: je kan toch niet blijven filteren over actieve kool. De kool wordt uit het wervelbed gehaald. Na twee dagen begint in zeer snel tempo het totaal afsterven van alle montipora’s en acropora’s en het paar lederkoralen dat ik nog had verschrompelen. Echter de korstanemonen hadden er nog nooit zo mooi bijgestaan: fier dat ze waren, door de algehele overwinning.  

Dan zit er niet veel anders op dan de vermoedelijke daders uit de bak te halen en een 90% waterwissel uit te voeren. Een restant van een groene plaatmontipora, een klein lederpaddestoel en een sinularia hebben het overleefd en groeien terug in een tempo zoals in een jaar niet meer gezien. Een steen met wat zoanthus buttons had ik ook nog een week laten liggen en dan toch maar, met de blote hand, uit het aquarium gehaald: de schrik was te groot. Die avond weer misselijkheid, overgeven en maagkrampen.  

Ik had al wel wat gelezen over “palytoxine” als een sterk gif. Dat het echter dergelijke desastreuze gevolgen kan hebben had ik nooit vermoed: het gebeurt alleen maar bij een ander!  

Mijn besluit staat vast:  

Met mijn gezondheid gaat het sinds drie weken weer goed. Ondanks de traditioneel zware kerst en nieuwjaarsperiode heb ik geen maagklachten meer. En met de koralen: herbeginnen!   

Maurice Hubin.  12/01/2008