Portaalsite voor de échte zeeaquariaan

Sedert een aantal jaren zijn er meldingen van de aanwezigheid van uitheemse zeewatervissen langsheen de tropische oostkust van de Verenigde Staten van Amerika. In de meeste gevallen ging het om  geïsoleerde exemplaren in afgelegen gebieden. Soms werden ze waargenomen door de lokale bevolking,  die de vissen al bakkeleiend aantroffen in hun, achter de woning gelegen kanalen en grachten.

Soms, werden de exotische vissen gezien in cirkelvormige afgelegen riffen – Patchreef - of in lagunes.

Men dacht dat de herkomst van deze vissen te zoeken was bij  de door hobbyisten uitgezette dieren of aan de voor verkoop bestemde dieren van bij de groothandelaren, die  tijdens periodes van orkanen of zware stormen ontsnapt waren.

Niettegenstaande is de kans klein of zelfs onbestaande, ,  dat  zulke kleine aantallen  vissen - meestal dan nog solitaire exemplaren - voor een blijvend groeiende populatie zouden kunnen zorgen.

De herkomst  van de  Indo-Pacifische Koraalduivel van het geslacht PTEROIS in deze gebieden, is dus een raadsel. 

En om het nog dubieuzer te maken, gaan sommige onderzoekers nog verder in hun beweringen door te zeggen dat de koraalduivels, die aan de oorsprong van deze steeds groeiende  populatie liggen,  niet van kust van Florida afkomstig waren, zoals de meesten onder ons zouden denken, maar van de kust van North-Carolina.

Op het eerst zicht zijn deze beweringen niet te begrijpen : Te beginnen met het feit dat Florida de enige staat van de VS is, uitgezonderd Hawaï, waarbij het klimaat min of meer te vergelijken is met dat van de verafgelegen, Indo-Stille Oceaan

Bovendien staat Florida binnen de VS  bekend voor de handel in sierzeevissen, zowel de in –als exportindustrie ervan.

Florida is één van de staten met het grootste bevolkingsaantal en heeft bovendien een groot aantal zeewaterhobbyisten onder deze bevolking. Men zou  dus kunnen zeggen dat voornoemde stellingen eerder het bewijs leveren van de introductie van  exotische zeevissen via Florida. 

Koraalduivels uit de Indo-Stille Oceaan, lijken nu ook voor te komen in de tropische wateren van de West-Atlantische Oceaan.

 Foto Anthony Calfo. 

In tegenstelling heeft  North-Carolina, een eerder bescheiden bevolkingsaantal en een relatieve kleine aanhang onder de hobbyisten. In feite hebben ze minder handelaars in levende have en ook minder zeewaterclubs, dan de meeste andere Amerikaanse Staten.

North-Carolina kent meestal zachte weersomstandigheden doch  in de winter is het er dikwijls koud en er valt nu en dan sneeuw.

Statistisch gezien is de kans dus kleiner dat de koraalduivels afkomstig zouden  zijn uit North-Carolina, in plaats van  uit Florida.

Niettegenstaande moeten we rekening houden met alle mogelijke opties met betrekking tot de herkomst  van deze koraalduivels. We mogen  niet de meest voor de handliggende oplossing kiezen, alvorens we de theorie van North-Carolina  verwerpen. 

Men denkt dat de koraalduivels in de Westelijke-Atlantische Oceaan aan voortplanting doen. Hun aantal wordt geschat op duizenden. Hun aanwezigheid beperkt zich zelfs niet  tot de tropische

wateren ! Dit klinkt misschien onmogelijk, maar niets is minder waar.

De stromingen in de oceaan bewegen in de zomer volgens een patroon dat golfstroom genoemd wordt waarbij het de warme wateren van de West-Atlantische oceaan noordelijk,  richting New York brengt.

Soorten afkomstig van de wateren rond Florida en de Caraïbische zee, kunnen, merkwaardig genoeg,  in deze periode  gezien en gevangen worden langs de Noord-Atlantische kusten van de VS. 

Joe Yaiullo, directeur van “The Atlantic Marine World Facility, is in de zomerperiodes al enkele jaren bezig met het vangen en verzamelen van dergelijke soorten langsheen de kust van New-York.

Ik ken Joe reeds een tiental jaren   als een collega uit de aquaristiek, en vroeg hem recentelijk of hij ooit koraalduivels had aangetroffen bij zijn vangsten.

Met een geamuseerde lach vertelde hij mij over zijn eerste ervaring met een koraalduivelsoort uit de New Yorkse kustwateren.,

Er werd hem destijds  gevraagd om specifiek onderzoek te gaan verrichten naar de aanwezigheid van koraalduivelsoorten en z’n netten uit te zetten met het oog op het vangen ervan.

Joe vertelde me dat hij, na aanvaarding van deze uitdagende taak, binnen de 30 minuten bij z’n eerste vangst al een emmervol juveniele koraalduivels gevangen had.

Hij nam ze mee naar de faculteit (pers comm. Dd  2005) waar hij ze onderbracht in bassins voor publieke en onderwijsdoeleinden.

Deze vissen waren gevangen door middel van netten in ondiep water (Noot : The Atlantic Marine World  is een fantastische plek voor toeristen en hobby-isten, wetenschappers in het algemeen en marinebiologen in het bijzonder, dat een koraalrifbassin van 80.000 liter heetf en dat magnifiek is om te zien. Voor meer informatie op het internet, bezoek http://www.atlantismarineworld.com/) 

De Pterois is een geduchte rover welke kwaliteiten als geduld en doorzettingsvermogen heeft. (Foto A. Calfo. )

Recentelijk , zijn er nog meldingen geweest van de aanwezigheid van koraalduivels (Pterois)  langs

het grootste gedeelte van de Atlantische kust van de VS en dit  van het zuidelijk gelegen Bermuda tot noordelijk gelegen New York.

Eén van de eerste exemplaren, gevangen door een visser met lijn en haak, bevond zich voor de kust van North Carolina.

Het exemplaar mat 43 cm lang en woog ruim 1 kilogram.

Momenteel lijkt het verwijderen van deze vissen uit deze gebieden onmogelijk en zeker geen  haalbare kaart.

Bezorgde stemmen uiten hun ongenoegen met betrekking tot de publieke veiligheid:  Zwemmers en duikers zouden gestoken kunnen worden door deze giftige zeebewoners. De meeste experten zijn het er echter over eens dat dit kleine risico’s met zich meebrengt.

Er zijn ter zake geen gevallen van slachtoffers door Pteroisvergiftiging gekend. De waarnemingen van de grotere exemplaren situeren zich in diepere zee (meer dan 20M).

De grootste zorg is dat mettertijd de inheemse vissoorten potentieel gevaar kunnen lopen en zouden kunnen verminderen in aantal of zelfs uitgeroeid zouden kunnen worden door deze uitheemse  rovers.

Alhoewel er gedurende de laatste tien jaar,  diverse meldingen zijn geweest van de aanwezigheid van koraalduivels in de Atlantische Oceaan, , is er eigenlijk weinig of geen onderzoek gedaan naar de invloed en de gevolgen van de aanwezigheid van deze exotische parels.

Experten zijn niet alleen onzeker, doch weten ook niet wat te doen aan de aanwezigheid van deze vissen…..ze worden het zelfs niet eens over de herkomst van deze dieren.

Hoewel sommige wetenschappers en onderzoekers de aanwezigheid van deze species, willen toeschrijven aan de hobbyisten, die de huisdieren uitgezet zouden hebben, ben ik eerder de mening toegedaan dat dit praktisch ondoenbaar is op deze wijze.

Om te beginnen, is het hoogst onwaarschijnlijk dat er voldoende hobbyisten, toevallig op eenzelfde plaats, zouden overgaan tot het vrijlaten van hun dieren, om er een kolonie van exotische zeevissen te verkrijgen.

Bovendien zijn zulke soorten zwakker door het leven in gevangenschap. Ze worden in meestal te kleine huisaquaria gehuisvest, hebben daardoor te weinig beweging en  krijgen minderwaardig voedsel toegediend (bvb schildklierproblemen bij vissen door een jodiumtekort) . Maw  ze zouden het nooit overleven op een natuurlijk rif door gebrek aan conditionering. Deze vissen zouden niet in staat zijn om hun voedsel zelf  te zoeken, laat staan de voedselconcurrentie aan te gaan met andere soorten en het gevaar van would-be rovers te ontlopen.

En mochten ze in het beste geval dan toch overleven, lijkt het onwaarschijnlijk dat ze een partner zouden vinden om over te gaan tot paaien, gezien hun geringe aantal.

Trouwens, de larven die dan uit een geslaagde paai, zouden voortkomen, zouden dan nog moeten overleven in een vreemd gebied. Deze larven moeten dan nog uitgroeien tot jongbroed dat op zijn beurt nog moet uitgroeien tot geslachtsrijpe volwassen vissen, die dan op  hun beurt opnieuw een partner moeten vinden om over te kunnen gaan tot paaien om de soort in stand te houden. En dit moeten zich dan ook nog  enkele jaren herhalen wil de soort overleven. 

Statitisch gezien, is deze theorie van uitgezette dieren,  onwaarschijnlijk en is de kans uiterst klein dat de exotisch dieren op die manier ter plekke kwamen, althans dat is mijn mening. 

Opgelet: Pterois volitans kan snel  te groot worden voor  kleine aquaria! Foto Anthony Calfo 

Een andere theorie is dat duik - en aanverwante toeristische activiteiten in de regio, uitbaters van deze activiteiten er toe aangezet zouden hebben om partijen van ingevoerde vissen uit te zetten in de geïsoleerde patch-riffen, om zo hun omzet te zien stijgen. Hoe belachelijk dit ook moge klinken,  we kunnen deze mogelijkheid niet uitsluiten, gezien de aanwezigheid van koraalduivels in de Atlantisch Oceaan. Eigenlijk moeten we veel geloofwaardigheid hechten aan deze bewering.

Onderzoekers – sommige en zeker niet alle -  hebben geklaagd dat uitbaters van duiktoerisme niet willen meewerken bij het verzamelen van informatie mbt de koraalduivels en hun aanwezigheid op afgelegen locaties. Men kan dus gaan vermoeden dat deze commercanten hun ontdekking, en zelfs hun investering willen beschermen.

Het is in ieder geval een mogelijkheid gezien de eerdere meldingen van de aanwezigheid van Pterois in North-Carolina en omgeving : De meeste observaties van deze vissen tot op heden, situeren zich ver verwijderd van de kust op verafgelegen riffen. Deze bevinden zich op mijlen afstand van de kustwateren, waar de hobbyist dan, zoals hiervoor beschreven, zijn huisdier zou uitzetten in het wild.

Het lijkt zeer onwaarschijnlijk dat deze slecht geconditioneerde,  in gevangenschap opgegroeide vissen, de wijde oceaan zouden gaan doorkuisen om zo op een ver afgelegen rif in goede gezondheid te bereiken,  mede door het feit dat volwassen exemplaren, of zelfs larven onmiddellijk per boot ter plaatse zouden kunnen worden uitgezet. 

Het uitzetten van huisdiervissen verklaart mogelijks de aanwezigheid, welliswaar in geringe aantallen, van Indo-Pacifische doktersvissen en Keizersvissen in de wateren rond Florida.

Platax Orbicularis (links) Foto door Robert Fenner.

Zebrasoma  Scopas (rechts) Foto door Anthony Calfo. 

Het gegeven dat vislarven als bron van introductie kunnen gediend hebben,  is tevens interessant om verder te onderzoeken.

In eerst instantie kan men zich afvragen waar genoeg larven afkomstig zouden kunnen van zijn om het rif te bevolken en er later een broedkolonie te stichten.

Hoe konden eieren of larven de tocht van de Indo-Stille Oceaan naar de Atlantische kust van de VS overleven ?

Bij nader inzien kan de tocht gemaakt zijn via het ballastwater van een zeeschip. Er zijn feiten bekend waarin andere vissoorten  en ongewervelden op deze manier, als ongewild, uitzwermden.

Met name, is de eimassa van koraalduivels kleverig, drijvend en resistent. Door deze eigenschappen kan zo’n eimassa makkelijk  aan de romp van een zeilboot blijven hangen. 

Met dit gegeven in het achterhoofd, valt het ook op te merken dat de haven van North-Carolina één van de drukste en grootste havens is van de VS en plaats biedt aan een groot aantal scheepswerven. Verder wordt dit gegeven nog versterkt door de aanwezigheid van commerciële zeeschepen.

Ook de ongelukkige politieke realiteit in het Midden-Oosten heeft er voor gezorgd dat er aan groot aantal militaire bodems afreisden naar de Indo-Pacific, de Perzische Golf, enz, 

De mogelijkheid dat uitheemse vissen, ongewild, op diverse plaatsen terecht komen door het meeliften met vele duizenden liters (ballast)water, die telkemale door schepen worden verplaatst, is opnieuw een opmerkelijke theorie. 

De Indo-Pacifische Cromis Viridis werd gespot in de Atlantische wateren. Foto door Anthony Calfo.

Voor wat het waard is, heb ik eerlijk gezegd niet echt een mening  over wat nu de eigenlijk oorzaak is van de broedende populatie Pterois waarvan sprake.

Alle hiervoor verkondidge theorieën zijn, voor wat mij betreft, even mogelijk als ze onmogelijk zijn.

Kunnen hobbyisten de oorzaak zijn van de oorspronkelijke populatie ? Ja…ik denk dat het mogelijk is. Zeker als we de tijdspanne waarin het incidentele uitzetten van particuliere eigenaars, onderschat hebben. Pterois spp. hebben inderdaad een hoge levensverwachting en zijn uiteraard beter beschermd dan de meeste andere vissen door hun morfologie (giftige stekels).

Hun vestiging is eigenlijk niet zo verwonderlijk als je rekening houdt met de in kleinere aantallen sporadisch geziene opmerkelijk exotische soorten zoals Pomacanthid Keizersvissen, Acanthurid doktersvissen en anderen van dezelfde soort  , en de diverse kleinerblijvende soorten zoals Pomacentrid keizersvissen;

Er is zelfs bezorgdheid omtrent de toenemende verschijning van de Ephippid schopvissn (AKA vleermuisvissen) in scholen samen met inheemse Atlantische soorten : De zorg is dat ze onderling zullen kruisen. 

Niettegenstaande, vind ik het zeer opmerkelijk dat er  voldoende exotische soorten in staat zijn te overleven en een kolonie te stichten in de tropische West-Atlantische Oceaan. 

En of nu jullie akkoord of niet akkoord gaat met de introductie van exotische vissen en de realiteit ervan, het is zeker het bewijs van de winterhardheid en het  aanpassingsvermogen van een aantal wonderbaarlijke en mooie rifvissen. 

Bronvermeldingen : 

http://www.atlantismarineworld.com/

http://www.hawaiiaquaculture.org/marineornamentals06.html

www.noaa.gov/

http://www.aquaticinvaders.org/nan_browse.cfm?level=4&key=130205000000

http://www.invasivespecies.gov/ismonth/archives/lionfish/lionfish.html

Dr Robert Goldstein, “Lionfish in the Western Atlantic,” Seascope, Volume 21, Issue 2, 2004

Also:

MARINE ORNAMENTALS (conference) 2006 February 13-16, 2006 Las Vegas, Nevada for discussions with academics and industry professionals of aquatic science.