Portaalsite voor de échte zeeaquariaan
Zoeken op de site
Sponsors
Partners
Het stekken van Pocillopora damicornis
Het stekken van Pocillopora damicornis.
Als vertegenwoordiger van de inmiddels klassiek geworden stekmethode bij steenkoralen behandelen we een soort uit de Pocilloporidae familie: Pocillopora damicornis. De Pocilloporidae bestaan uit 5 geslachten waarvan er 3 redelijk tot prima houdbaar zijn in een goed draaiend aquarium: Pocillopora-, Seriatopora- en Stylophora soorten. Deze families zijn weids verspreid en vormen een gemeen aan soorten op quasi alle koralenriffen. De 2 andere families (Palauastrea en Madracis) zijn minder alomtegenwoordig en worden dan ook zelden in de lokale aquarium(zaak) aangetroffen. Over de keper beschouwd kan men stellen dat al deze families en hun soorten zeer snelle groeiers zijn en een sterk vertakte verschijningsvorm vertonen: ze trachten zo snel mogelijk een zo groot mogelijk oppervlak in te nemen. Door de andere koralen op die manier te overschaduwen hebben ze een niet te onderschatten competitie- en dus groeivoordeel. Maar wie een put graaft voor een ander... Dit impliceert dus dat er na verloop van tijd self-shading zal optreden, wat men in een aquariumomgeving meestal wenst te vermijden, dus: stekken geblazen.
Hierop worden de basisstappen uit de herhaald om het geheugen op te frissen:
- Als basismateriaal heeft men een stevige kniptang en/of (krom)bektang nodig.
Vanzelfsprekend is het van het allergrootste belang dat het gebruikte materiaal steeds rein is: metaalschilfers, olie of andere onzuiverheden zijn ten alle prijze te vermijden.
- Het is aan te raden het stekwerk uit te voeren in een afzonderlijk bassin, niet enkel om mogelijke vervuiling te voorkomen maar ook om makkelijker te kunnen werken en de stukken beter te kunnen manipuleren. Daarnaast voorkomt men op deze manier ook dat de door de gestekte koralen afgegeven slijmerige slierten (het resultaat van een eenvoudige beschermingsreactie) andere dieren in het aquarium gaan irriteren en beschadigen.
Let er wel op dat in het bassin steeds dezelfde waterkwaliteit en -temperatuur behouden wordt.
- Moest het gebruik van zo een bakje praktisch niet mogelijk blijken, omdat bijvoorbeeld het moederkoraal vastzit op een te grote steen of vergroeid is over meerdere stenen, dan zit er natuurlijk niets anders op dan te stekken in het aquarium zelf: ofwel tracht men grotere stukken uit het aquarium te halen en verder 'af te stekken' in het afzonderlijke stekkenbassin, ofwel gaat men echt gericht stekken in het aquarium zelf.
- In het laatste geval is het altijd handig -alhoewel omslachtig- om rond het af te breken deel een heel fijn draadje te winden (bijvoorbeeld een visdraad) zodat het hieraan blijft bengelen en het niet verloren kan vallen tussen de rotsen, of weggeblazen wordt door de heersende stroming. Vooral bij mooie, zeldzame of moeilijker groeiende koralen, zou het zonde zijn om deze al onmiddellijk te verliezen.
- Wil men op het gebied van mogelijke vervuiling op veilig spelen, dan is het nog altijd een kleine moeite om onmiddellijk na het stekken eens met de algenmagneet in de bak te passeren om mogelijks verdwaalde metaalschilfers op te vangen.
- Wanneer het stek- en breekwerk achter de rug is, zullen in normale omstandigheden de bijgesnoeide stammen en takken al snel hun groei hervatten en na verloop van relatief korte tijd splitsen en vertakken (= groeimanipulerend stekken). Moet men later dezelfde kolonie opnieuw stekken, dan is het aan te raden dit ietsje onder de vertakking te doen: op die manier bekomt men direct mooi uitgegroeide en sterke stekken.
De stekken kunnen vastgezet worden op meerdere manieren. Aangezien het hier om digitate (vertakkende dus) steenkoralen gaat, zijn een drietal methodes het meest voor de hand liggend:
- Verticaal op een steksteentje: met een zo klein mogelijk balletje tweecomponentenpasta wordt de stek in een gepaste opening (al dan niet zelfgemaakt) in de steksteen geplaatst en verankerd.
- Verticaal in een stuk (12 mm) PVC-buis: een blokje onderwater-epoxy wordt in het stukje buis gestoken en daarin wordt voorzichtig de stek geduwd. Wanneer men over een stekkenbak beschikt kan men deze stekken eenvoudigweg vastzetten in de typische stekkenroosters. Nadien kan men deze potjes in een stukje levend steen, waar een gat van 12 mm in geboord is, plaatsen.
- Horizontaal op een steksteentje: wanneer men vertrek ven een niet vertakte stek, kan het interessant zijn om deze horizontaal met een trekstrip (ook wel colsonband of tie-wrap genoemd) op een substraat te bevestigen. Op deze manier zal de stek misschien wel iets trager in gang schieten, maar men zal sneller een groter aantal vertakkingen verkrijgen.
Inloggen
Registreren
Foto van de maand
Een koppel Rainfordia opercularis in het kweekaquarium van De Jong Marinelife tijdens het bezoek van het ReefSecrets-team in april 2012
Foto: Patrick Scholberg