Hier kan je een leuk filmpje bekijken over de Mantis (eerst een heel kort reclamefilmpje)
http://biertijd.com/mediaplayer/?itemid=41959
en hier kan je het mechanisme zien van de "Pistool"garnaal
Japanse wetenschappers hebben ontdekt dat een zeeslak, de chromodoris reticulata, zijn penis na de daad kan afwerpen en dat er daarna een nieuwe aangroeit die binnen 24 uur weer gebruikt kan worden. Een studie naar dit bizarre paringsgedrag is gepubliceerd in Royal Society's journal Biology Letters.
De slak is het eerste wezen waarvan bekend is dat het herhaaldelijk kan copuleren met wat de wetenschappers omschrijven als "een wegwerppenis".
Simultane hermafrodiet
Het seksleven van de slak wordt op de site van de BBC omschreven als "gecompliceerd". Het dier is namelijk een "simultane hermafrodiet", wat betekent dat het zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen heeft, die tegelijkertijd kunnen worden gebruikt: twee slakken kunnen dus in een soort van 'standje 69' op elkaar kruipen als ze copuleren. Beide slakken krijgen dan sperma van de ander.
Het Japanse team heeft de slakken, die voorkomen in de Stille Oceaan, verzameld en 31 keer in een speciale watertank zien paren. De daad duurt van enkele seconden tot enkele minuten, waarna de slak de partner van zich afduwt en zijn penis afstoot, die naar de bodem van de tank zinkt. 24 uur later was de penis weer aangegroeid en konden de slakken weer seks hebben.
Spiraalvorm
Nader onderzoek naar de anatomie van de dieren, wees uit dat een groot deel van de penis in spiraalvorm in het lijf van de slak zat opgekruld. Hier groeide het missende deel later weer uit. De dieren konden drie keer achter elkaar paren, na elke keer een pauze van ongeveer een etmaal. Het is onduidelijk of de interne penis daarna "opgebruikt" is, of dat het orgaan na enkele weken of maanden weer kan aangroeien.
Zeeslakken zijn niet de enige dieren die hun penis kunnen afwerpen. Ook bepaalde spinnen verliezen hun mannelijke orgaan na de daad, evenals een zeeslak en enkele landslakken. De chromodoris reticulata is, voor zover de onderzoekers weten, de enige bij wie de penis daarna weer aangroeit.
Extra sperma
De vissen in de oceaan kunnen de komende decennia tot een kwart kleiner worden, volgens een Canadees-Amerikaanse studie.
De opwarming van het klimaat zal waarschijnlijk een negatieve invloed hebben op de groei van vissen in de zee. Het gemiddelde gewicht van vissen zou tegen 2050, afhankelijk van de soort, 14 tot 24 procent dalen. Dat blijkt uit een studie door Canadese en Amerikaanse wetenschappers, onder leiding van William Cheung van de universiteit van British Columbia in Vancouver in Canada, die verschenen is in het vakblad Nature Climate Change.
Grote vissen worden zeldzamer. Hierboven één koraalduivel en heel veel koornaarvisjes.
whitcomberd
De onderzoekers hebben met een computermodel de effecten nagegaan van veranderingen in de oceaan op de groei en op de populaties van zeshonderd vissoorten, tussen 2001 en 2050. De impact van de stijgende temperatuur blijkt groter te zijn dan tot nu toe verwacht werd.
Het probleem voor de vissen wordt niet de temperatuur op zich – die zou op de bodem van de zee maar zo'n 0,3 graden stijgen tegen 2050 – maar een tekort aan zuurstof. De klimaatopwarming gaat leiden tot een (kleine) afname van de hoeveelheid zuurstof die in het water is opgelost. En tegelijk gaan de vissen méér zuurstof nodig hebben, omdat hun lichaamsfuncties bij een hogere temperatuur meer zuurstof verbruiken.
De koraalsterfte aan het Great Barrier Reef is alarmerend. Hoofdoorzaak is echter niet de opwarming van het zeewater. Stormen en zeesterren zijn nog gevaarlijker voor het grootste koraalrif ter wereld.
De koraalsterfte aan de Great Barrier Reef voor de Australische Oostkust is rampzaliger dan tot nog toe aangenomen. In de voorbije 27 jaar is het deken van koraal met meer dan de helft gekrompen, schrijven Australische wetenschappers in het tijdschrijft Proceedings van de Amerikaanse Academie voor Wetenschappen, of kortweg PNAS.
Indien de trend zich voortzet, kan de begroeiing in de komende tien jaar opnieuw halveren, zei Peter Doherty van het Australisch Instituut voor Mariene Wetenschappen (Australian Institute of Marine Science, AIMS) in Townsville. Het Great Barrier Reef is het grootste koraalrrif ter wereld. Het bestaat uit meer dan 2.900 individuele riffen en tal van eilanden.
Populatie zeesterren inperken
Hoofdoorzaak voor de achteruitgang is niet de opwarming van het zeewater ten gevolge van de klimaatverandering en de daardoor veroorzaakte verbleking van de koralen. Volgens de wetenschappers is slechts tien procent van het verlies daaraan te wijten. Veel ergere gevolgen hebben zware stormen (48 procent) en de aantasting met doornenkroonzeesterren (42 procent).
"De stormen kunnen we niet verhinderen, maar wellicht kunnen we de populatie zeesterren inperken", meent AIMS-directeur John Gunn. "Als we daarin slagen, maken de koralen een betere kans om zich aan de hogere watertemperaturen en de verzuring van de zeeën aan te passen". Massale verbleking van koralen traden de afgelopen tijd twee keer op: in 1998 en 2002.
Het reusachtige rif strekt zich uit van Cairns in het noordoosten over 2.600 kilometer richting zuiden. Het trekt jaarlijks meer dan twee miljoen bezoekers aan. In 1981 werd het tot Wereldnatuurerfgoed verklaard.
Lees meer: Vooral stormen en zeesterren bedreigen Great Barrier Reef.